روزه داران هیچگاه حال گرسنگان را درک نخواهند کرد چون به افطار اطمینان دارند
تا به ماه رمضان میرسیم این جملات به ظاهر زیبا مثل قارچ در فضای مجازی می رویند و حتی گاهی خود مومنان نیز برای فوروارد کردن آن عطش نشان می دهند، غافل از آنکه این فانتزی ها ریشه در خاکی دارد که میوه های فاسد می رویاند و این مغلطه های شیرین، نتیجه های نامبارکی دارد.
۱) آیا واقعا یک روزه دار به صرف اینکه در پایان روط افطار خواهد کرد، از درک‌گرسنگان عاجز خواهد بود؟ کسی که روزه می گیرد، در طول ساعتهای متمادی، به اراده خودش خوردن و نوشیدن را بر خود حرام می‌کند، پس در اعماق وجودش درد گرسنگی را میچشد و خواه ناخواه با وضع سخت نیازمندان جامعه آشنا می شود.
۲) آیا هدف از روزه داری صرفا درک گرسنگی بیچارگان بوده یا اهداف جدی و درهم تنیده دیگری نیز در این حکم دینی تعبیه شده است؟ اصلی ترین هدف روزه داری کسی "تقوا" است و این تقواست که میتواند پایه های وقوع خوبی های فراوان در جامعه باشد، وگرنه بسیاری از آدمهای را دیده ام که حتی اطعام گرسنگان جامعه را طعمه ای ساخته اند برای رسیدن به اهداف شیطانی خود، مثل برخی ثروتمندان بدنهاد که به صورت ویترینی به چند خانواده بی بضاعت رسیدگی می کنند، اما پشت پرده حق هزاران انسان مستضعف جامعه را چپاول می کنند. پس اتفاقا این روزه داری است که می تواند جامعه را به سمت مبارزه واقعی با فقر سوق دهد، چون گوهر اصلی مبارزه با فقر همان "تقوا ورزی" است که از طریق روزه تامین می شود.
