روزهای رفته سال را ورق میزنم،
خاطراتی که زنده نمی‌شوند،
چه روزها که دلم می‌خواست تا ابد تمام نشوند و چه روزها که هر ثانیه‌اش یک سال زمان می‌برد،
چه فکرها که آرامم کرد و چه فکرها که روحم را ذره‌ذره فرسود،
چه لبخندها که بی‌اختیار بر لبانم نقش بست و چه اشک‌ها که بی اراده از چشمانم سرازیر شد،
چه آدم‌ها که دلم را گرم کردند و چه آدم‌ها که دلم را شکستند،
چه چیزها که فکرش را هم نمی‌کردم و شد؛ و چه چیزها که فکرم را پر کرد و نشد،
چه آدم‌ها که شناختم و چه آدم‌ها که فهمیدم هیچگاه نمیشناختمشان،
و چه..... و سهم یک سال دیگر هم یادش بخیر می‌شود.
برخی انسان‌ها در زندگیمان رهگذرند، چون زمان چیز عجیبی است
می‌دود
جلو می‌رود
و دوست داشتنی‌ترین آدم‌های زندگیت را یا کهنه می‌کند و یا عوض؛
بعضی‌ها یا تغییر می‌کنند یا حقیقت درونشان مشخص می‌شود،
زمان دیر یا زود به تو ثابت خواهد کرد که کدامشان ماندنی هستند و کدامشان رفتنی،
دعا می‌کنم زمان بگذرد و دنیا پر شود از آدم‌های واقعی، آدم‌هایی که نه زمان عوضشان می‌کند و نه زمین
کاش ارمغان روزهایی که گذشت، آرامشی باشد از جنس خدا
آرامشی که هیچگاه تمام نشود.
اگر این دنیا غریبه است، تو آشنا بمان
تو پایه خوبی هایت بمان.
