دلم سکوت می خواهد

سکوت، یعنی گفتن در نگفتن، یعنی مقابله با شهوت رام نشدنی حرف، یعنی تمرین برگشتن به دوران جنینی و شنیدن انحصاری لالایی قلب مادر در تنهایی محض.

سکوت در مکالمه تلفنی یعنی تردید یا مزاحمت یا شرم. هر سکوتی سرشار از ناگفته ها نیست، بعضی وقتها سرشار از خجالتِ گفته‌هاست.

موسیقی، یعنی سکوت بعلاوه سکوت های شکسته شده موزون.

سکوت آرام کتابخانه یعنی رعد و غرش نهفته تمامِ حرف های فشرده عالم، در پیش از این.

ببوسم خاک پاک جمکران را

شده ایم مثل کودکی که با گرفتن یک شکلات،
آن قدر خوشحال می شود که گویی دنیا را به او بخشیده اند!
این جا همه چیز سرد و بی روح است!
ما خود را دست تاب... تاب... عباسی دنیا سپرده ایم!
غافل از این که وقتی توبیایی؛
تازه طعم شیرین زندگی را می چشیم!
 

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی

چه روزها که  به راهت نشسته سیدی بی تو

به  زیر بار  غمت دل شکسته، مصطفی بی تو

                                                                                                                              

چه عشق ها که به جانش چو ماه تابیدند

ولی به غیر تو، برزی دل نبسته است بی تو

 

چه صبحدم که به یادت دعاکنان گفتا

به رغم آمدن بهار، همه آمده اند بی تو