در جلسه علنی امروز (یکشنبه 11 آذر 1403) مجلس شورای اسلامی استعفای محمد آشوری تازیانی نماینده مردم بندرعباس، قشم، ابوموسی، حاجی آباد و خمیر از نمایندگی پارلمان در دستور کار صحن علنی قرار گرفت.
بعد از توضیحات آشوری درباره دلایل استعفایش از نمایندگی مجلس و صحبت‌های مخالفان استعفا، در نهایت نمایندگان مجلس با ۲۰۶ رای موافق، ۴۰ رای مخالف و ۴ رای ممتنع از مجموع ۲۵۴ نماینده حاضر با استعفای محمد آشوری تازیانی موافقت کردند.
وی قرار است به عنوان استاندار هرمزگان منصوب شود.
مسعود پزشکیان نماینده مردم تبریز در مجلس دوازدهم بود که در قامت رئیس‌جمهور راهی پاستور شد و سپس به عنوان رئیس‌جمهور؛ غلامرضا نوری‌قزلجه را به عنوان وزیر کشاورزی، احمد دنیامالی را به عنوان وزیر ورزش و جوانان و عبدالکریم حسین‌زاده را به عنوان معاون رئیس‌جمهور در امور توسعه روستایی و مناطق محروم کشور منصوب کرد. اینها چهار نماینده‌ای بودند که پیش از این که با رأی مردم به عنوان نماینده مردم در مجلس انتخاب شده بودند، به دولت چهاردهم پیوستند.
فعالیت مجلس دوازدهم از ۷ خرداد ۱۴۰۳ با ۲۹۰ کرسی شروع شد. اکنون بعد از گذشت بیش از شش ماه، تعداد کرسی‌های مجلس به عدد 285 رسیده و این بدان معناست که دست‌کم پنج حوزه انتخابیه بدون نماینده شده است.
این پنج کرسی خالی مجلس تا تیرماه سال آینده یعنی زمان برگزاری انتخابات میان دوره‌ای مجلس خالی خواهد بود که بنا بر اعلام محسن اسلامی دبیر ستاد انتخابات کشور، انتخابات میان دوره‌ای مجلس دوازدهم ششم تیر ۱۴۰۴ همزمان با انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا برگزار می‌شود.
این استعفاها از نمایندگی مجلس شورای اسلامی و پیوستن به بدنه دولت چهاردهم درحالی اتفاق می‌افتد که رهبر معظم انقلاب اسلامی در تاریخ ششم خرداد 1400 و به مناسبت اولین سالگرد آغاز به کار مجلس یازدهم فرمودند: «یکی از آسیب‌ها این است که نماینده از اولی که وارد مجلس می‌شود، نقشه رسیدن به فلان پست مثلاً اجرائی را در سر خودش بپروراند که وزیر بشود، مدیر بشود، فلان مسئول بشود، نه، این وظیفه نمایندگی بسیار مهم است. اگر انسان برای خدا کار بکند و درست کار بکند، از وظایف اجرایی اهمیتش بیشتر است، یا لااقل در مواردی به قدر آنها اهمیت دارد. این جور نباشد که ما تا وارد مجلس شدیم، به فکر بیفتیم که خب حالا چه کار کنیم که مثلاً در مرحله بعد یا در فلان دولت به فلان پست [برسیم]؛ اینها آسیب‌ها است، مجلس از این قبیل آسیب‌ها دارد.»
با تمامی این اوصاف این سوال پیش می‌آید که چرا وقتی نمایندگان مجلس شورای اسلامی که قرار است از سمت خودشان در مجلس استعفا و کنار بروند، از ابتدا وارد رقابت انتخاباتی مجلس در حوزه خودشان می‌شوند و به مردم حوزه‌های انتخابیه خود وعده‌های گوناگونی می‌دهند؟
بهتر نیست سیاستمدارانی که در زمان خودش «احساس تکلیف» می‌کنند که برای انتخابات مجلس ثبت‌نام کنند، یا از ابتدا وارد این گود نشوند و یا اگر به عنوان وکیل و نماینده مردم حوزه خودشان به مجلس راه یافتند، بدون توجه به اتفاقات مختلف و گرفتن پست در دولت یا سایر نهادها تا پایان چهار سال به وظیفه نمایندگی که «احساس تکلیف» کرده بودند عمل کنند؟
https://namayandegraph.com/?p=15885