چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی

چه روزها که  به راهت نشسته سیدی بی تو

به  زیر بار  غمت دل شکسته، مصطفی بی تو

                                                                                                                              

چه عشق ها که به جانش چو ماه تابیدند

ولی به غیر تو، برزی دل نبسته است بی تو

 

چه صبحدم که به یادت دعاکنان گفتا

به رغم آمدن بهار، همه آمده اند بی تو

 

همه مستقل هستند، پس چه کسی اصلاح‌طلب و اصولگراست؟

امسال ثبت‌نام انتخابات ریاست‌جمهوری که شاهد خیل ثبت‌نام چهره‌های سیاسی در آن بودیم، دو اتفاق ویژه داشت.

اتفاق اول

 بسیاری از آنهایی که ما و بسیاری از مردم به اصول‌گرایی و یا اصلاح‌طلبی می‌شناسیم‌شان، در نطق‌های انتخاباتی خود در ستاد انتخابات کشور خود را مستقل می‌نامند.

آنگونه که از شواهد پیداست این انتخابات، رقابت مستقل‌هاست نه نامزدهای دو جریان اصلاح‌طلب و اصول‌گرا.

واقعا این رفتار از کسانی که نام سیاستمدار را یدک می‌کشند، عجیب است. سیاسیون سال‌ها زیر پرچم این دو جریان سینه زده‌اند و وقتی فصل انتخابات می‌رسد آنها سعی می‌کنند خود را از زیر این بیرق خارج کنند و خود را مستقل بنامند.

این رفتار نشان می‌دهد که هر کدام از این نامزدها می‌دانند هر دو جریان سیاسی اصلاح طلب و اصول‌گرا به معنای واقعی کلمه ناکارآمد هستند و نمی‌توان با نام آنها به رای مردم رسید.

اما همه ما می‌دانیم که این رفتار تنها یک ژست سیاسی است. همه مستقلان وابستگی عجیب و غریب به جریان‌های سیاسی خود دارند. با نگاهی به اعضای ستاد این افراد مشخص می‌شود که آنها اصول‌گرا و یا اصلاح طلب شش دانگ هستند.  قطعا بعد از پیروزی هم جریان‌های سیاسی پیروزی آنها را به نام خود خواهند زد.

اتفاق دوم

سیل نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری نشان می‌دهد که بسیاری از سیاستمدارن ایرانی درک درستی از شرایط اقتصادی و سیاسی کشور ندارند.

اینجا ایران است ...

اینجا ایران است، قدرت اول نظامی منطقه.

اینجا ایران است، جزو چهار کشور موفق در شبیه سازی حیوانی.

اینجا ایران است، دومین کشور برتر دنیا در تحقیقات مغز و نخاع دنیا.

اینجا ایران است،کشوری که القاعده، داعش و طالبان که هیچ، گنده تر از آنها و حتی آمریکا و اسراییل هم نمی توانند امنیتش را بی ثبات کنند.

اینجا ایران است، کشوری که تعادل سیاسی منطقه را در دست دارد.

اینجا ایران است،کشوری که وقتی می خواهند با او  بجنگند, تک به تک وارد نمی شوند، بلکه به خاطر قدرت بیحدش ۸۴ کشور متحدا به او حمله می کنند و آخر هم پس از هشت سال نمی توانند یک وجب از خاکش را اشغال کنند.

اینجا ایران است،، جزو ده کشور برتر دنیا در علوم نانوتکنولوژی.

اینجا ایران است، تنها کشور دست یافته بر فناوری هسته ای بدون کمک کشورهای دیگر.

اینجا ایران است، اولین کشور سازنده داروی گیاهی درمان ام.اس. (MS)

اینجا ایران است، کشوری که دشمن برای نابودی اش به این نتیجه رسید که باید خودباوری مردمانش را نابود کند.

هموطن! داشته هایمان را دست کم نگیریم!

من یک آریایی مسلمان شیعه هستم

من یک آریایی ام، اهورامزدای من  الله است.

از تبار کوروشم، ولی شاهم حسین ابن علی ابن ابیطالب (علیه اسلام) است.

از دیار آرشم، ولی کماندار من مسلم ابن عقیل است.

امپراطوریم هخامنشی است ، ولی جغرافیای من بین الحرمین است.

شاه عباس را دوست دارم، ولی شاه من عباس ابن علی (ع) است.

آری من ایرانیم عاشق کاوه، مدیون نادرشاه ، ولی پیامبرم محمد ابن عبدالله (ص) است.

قدمت کشورم از ماورای تاریخ است و به قدمت آن مینازم و زیبایی های تاریخ کشورم را دوست دارم، ولی تمام زیبایی های دنیا را در کلام مولایم حیدرکرار، علی ابن ابیطالب (علیه السلام) میبینم.

آری ... من یک ایرانیم و متنفرم از کسانی که به اسم تاریخ کشورم؛ به اعتقاداتم ضربه می زنند.

من یک آریایی مسلمان شیعه هستم

 

القدس لنا / الیس‌الله به صبح قریب

روز قدس هر سال یوم‌الانتقام است، به ویژه امسال که بنی‌اسرائیل دوباره افسارشان را دست شیطان داده‌اند تا جهان شاهد معامله قرن باشد و اوصاف این غول‌های بی‌شاخ و دم را باید در سوره جمعه جستجو کرد، کسانی که امام خامنه‌ای آنها را  «سگ نگهبان آمریکا» و «نحس نجس» معرفی می‌کنند، همان‌هایی هستند که قرآن آنها را "حمار" خطابشان کرده است.

افسوس! دنیا باید امروز با شنیدن کلمه «اسرائیل» به یاد قلب رئوف یعقوب نبی(ع) بیفتد ولی به لطف این قصابان، امروز اسرائیل همه را به یاد خون می‌اندازد. بنی‌اسرائیل بنی‌آدم را اعضای هیچ پیکری نمی‌دانند. دلم برای «اسرائیل واقعی» می‌سوزد که این «فرزندان گرگ‌دندان» نامش را یدک می‌کشند.

 

دلم می‌سوزد برای کودکان غزه که تنها جرمشان نفس کشیدن در زمینی است که خدا وعده‌اش را به هیچکس نداده اما دلسوزی فقط کافی نیست. برای آرامش این دل‌سوخته فریاد باید زد. ایمان دارم که فریادهای ما التیام‌بخش زخم‌هایی است که این رژیم جعلی بر پیکر کودکان بی‌پناه فلسطینی نقاشی کرده است. اما روز قدس تنها روز مبارزه با اسرائیل نیست، بلکه روز مبارزه با تمام فتنه‌هایی است که سر از آخور خاخام‌های خام مغز درمی‌آورد. باید مقابل ایدئولوژی کثیف اسرائیل قیام کرد.

باید انتقام گرفت با فریادها، باید انتقام گرفت از دجال‌های یهودی که همه یوسف‌ها را در چاه می‌خواهند. چه یوسف صدیق(ع) باشد، چه یوسف فاطمه(عج). مرگ بر اسرائیل مرگ بر کسانی است که «یقتلون النبیین بغیر حق» شامل حالشان می‌شود. مرگ بر اسرائیل، مرگ بر هر حواری خائنی است که مسیحانفسان را بر صلیب می‌خواهد.

باید انتقام گرفت با فریادها، فریاد‌های مرگ بر اسرائیل ما هر قدر برای عنکبوتخانه این رژیم غاصب ویرانگر باشد، به همان اندازه کاخ‌های امرای شکم‌ پرست عربی را هم خواهد لرزاند.

خدا ...

 

به خدا اعتماد کن

آتشی نمی سوزاند ابراهیم را  و دریایى غرق نمیکند موسى را

کودکی، مادرش او را به دست موجهاى رود نیل می سپارد تا برسد به خانه  فرعونِ تشنه به خونَش

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند و سر از خانه عزیز مصر درمی آورد و مکر زلیخا زندانیش میکند؛ اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند

از این قصه های قرآنى هنوزم نیاموختی که اگر همه عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند و خدا نخواهد، نمی توانند؟

او که یگانه تکیه گاه من و توست؛ پس به تدبیرش اعتماد کن و  به حکمتش دل بسپار و  به او توکل کن.

  

دلم به دستت ...

 وقتى کسی را که دوستش داریم بیمار میشه را میگیم امتحان الهى است و وقتی آن کسی که دوستش نداریم بیمار میشه را میگیم عقوبت الهی است.

وقتى آن کسی که دوستش داریم دچار مصیبتى میشه را میگیم از بس که خوب بود و وقتی آن کسی که دوستش نداریم دچار مصیبتی بشه را میگیم از بس که ظالم بود.

 

مراقب باشیم قضا و قدر الهى را آنطور که پسندمان هست تقسیم نکنیم.

 

همه ما حامل عیوب زیادى هستیم و اگر لباسى از سوى خدا که نامش  سِتْر (پوشش) است نبود، گردن‌هاى ما از شدت خجالت خم می شد.

 پس عیبجویى نکنیم در حالى که عیوب زیادى چون خون دررگ‌ها در وجودمان جاری است.

 

همه چیز درباره ماجرای " آب و برق مجانی"

دولت موقت مهندس بازرگان برای بار اول لایحه‌ آب و برق مجانی را تصویب کرد و وعده‌ آن را هم به مردم داد و  امام خمینی (ره) چند روز بعد، این وعده‌ دولت موقت را تصحیح و تکمیل کردند.

سی و شش سال است که دشمنان امام و انقلاب، با وارونه سازی یک خبر و تحریف ماجرا، مدعی هستند که امام خمینی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به مردم ایران قول داده است که آب و برق مجانی می شود. دروغگویان حتی مدعی هستند که امام بزرگوار ما، در بدو ورود به وطن یعنی در دوازدهم بهمن سال ۵۷ این وعده را به مردم داده است!

اما رجوع به اصل سخنان امام در بهشت زهرا نشان می دهد که اصلا و ابدا چنین وعده ای در سخنرانی امام خمینی وجود ندارد و در حقیقت این مساله مربوط است به سخنرانی ایشان در ۱۲ اسفند سال ۵۷ و در مدرسه فیضیه.

نامه ای به پسر شاه خائن

*بسم رب الشهدا و الصدیقین*

خواندنش کمتر از 5 دقیقه وقت میبره ولی به اندازه صدها سال عزت و کرامت دارد برای ایران اسلامی و باعث میشود تو (پسر شاه) و وطن فروشانی مثل خودت و مجیزگویانی مثل شاهین لجنی (نجفی)  بدونیند که هیچ جایگاهی در ایران عزیز که با خون هزاران شهید به ثمر نشسته ندارید. لعنت خدا بر دیکتاتور آری از مهر!!!

و اما بعد ...

به پدرت لعنت می‌فرستیم، چون آثار خیانت و وطن فروشی او هنوز از یادمان نرفته است. راستی یادت هست پدرت شاه شد، غربی‌ها از ما حق توحش می‌گرفتند؟؟!!  اما حالا آمریکایی‌ها برای برقراری امنیت در منطقه غرب آسیا از سیدعلی اجازه می‌گیرند.

زمانی که تو با پدر وطن فروشت از ایران فرار می‌کردید، به ما می‌گفتند عرضه ساخت آفتابه را هم ندارید، ولی حالا فرزندان سیدعلی؛ پیشرفته‌ترین پهباد جهان را خودشان تولید می‌کنند، پهبادهایی که غیر از آمریکا هیچ کشوری قادر به ساخت آن نیست.

ای شهدا ، برای ما حمدی بخوانید که ما مرده ایم و شما زنده

با زبانی که به ذکرت شده مامور ، سلام

چند وقتی است که ظرف نبات خانه مان خالی است  و چای می خورم و حسرت خراسان را

 

گاهی هم باید قلم را به دست دل سپرد

دلم می خواهد بیایی پایین کنارم بنشینی و سَرَم را روی زانوهایت بگذارم و دو سه ساعتی را در سکوت و آرامش بخوابم.

بعد آرام بیدار شوم و کنار هم بنشینیم و دو فنجان چای بنوشیم و با هم حرف بزنیم.

اما از آنجا که من کوچیکتر و خیلی خیلی کم طاقتم، اجازه بده اول من صحبت کنم.

 

دوست دارم آنقدر حرف بزنم و حرف بزنم و حرف بزنم تا تماااااااااااااام این دلتنگی ها را بیرون بریزم.

تماااااااااام ریز و درشتی که در این دل آشفته لانه کرده است، همه را باهم بیرون بریزیم و اضافاتش را دور ریخته و نگه داشتنی ها را گردگیری کنیم.

در و دیوار دل را بشوییم و بعد دانه دانه ماندنی ها را تمیز و مرتب گرد تا گرد خانه دل بچینیم.

حالا شاید بشود کمی نفــس کشید.

 

خدایا! چند دقیقه ای را بیا پایین!

/

خصومت فراموش نشدنی در حمله موشکی به مسافران بی‌گناه یک هواپیما

12 تیر 1367 طبق روال روزانه هواپیماهای زیادی از فرودگاه‌های مختلف کشور به مقصد خود پرواز کردند، اما سرنوشت پرواز مسافربری شماره 655 شرکت هواپیمایی ایران‌ایر از تهران به مقصد دبی با سرنوشت بقیه هواپیما فرق داشت و برای همیشه نامش جزو قربانیان یکی از بزرگترین‌ جنایت‌های هواپیمایی در دنیا در تاریخ ماندگار شد، جنایتی که از نظر میزان تلفات انسانی، هفتمین جنایت مرگبار هوایی تاریخ است.

این روز (12 تیر 1367 برابر با سوم ژوئیه 1988) تاریخی است که سال‌هاست غرب برای فراموشی آن تلاش می‌کند اما هر سال برای زنده نگه داشتن یاد شهدای این حادثه و فراموش نکردن جنایت آمریکا، آب‌های خلیج‌ فارس گل باران می‌شود. در این روز هواپیمای ایرانی با شلیک موشک هدایت شونده از ناو یو.اس.‌اس.وینسنس متعلق به نیروی دریایی آمریکا بر فراز خلیج فارس سرنگون شد و تمامی سرنشین آن جان باختند.

امروز سالگرد شهادت بیش از ۲۹۰ مسافر بی‌گناه هواپیمای ایرباس کشورمان برفراز خلیج فارس است. و هنوز هم خانواده‌های شهدای این واقعه عزادار هستند و دولتمردان مدعی حمایت از حقوق بشر آمریکا هم هنوز بایت این موضوع عذرخواهی نکردند و تنها همین اقدام دولت آمریکا را می‌توان سندی محکم در جنایتکار و تروریست بودن دولت آمریکا دانست.

«مردم» غریبه ها نیستند، نزدیکترین آدم‌ها بهت همان «مردم» معروف هستند!

ﺍﺯ ﻫﺮ کسی باید ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍشت .ﺍﺯ ﻋﻘﺮﺏ نمیشه ﺗﻮﻗﻊ ﻣﺎﭺ ﻭ ﺑﻮﺳﻪ ﻭ ﺑﻐﻞ داشت

ﺍﻻﻍ ﮐﺎﺭﺵ ﺟﻔﺘﮏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺍﺳﺖ

ﺳﮓ ﻫﻢ ﮔﺎﻫﯽ ﮔﺎﺯ ﻣﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ، ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻣﯽ ﺗﮑﺎﻥ می‌دﻫﺪ و ﮔﺮﺑﻪ ﻫﻢ که ﺗﮑﻠﯿﻔﺶ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ!

ﺣﺎﻻ تو هی ﺑﯿﺎ ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﺗﺎ ﻣﭻ ﺑﮑﻦ ﺗﻮﯼ ﮐﻮﺯﻩ ﻋﺴﻞ و ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺩﻫﻦ ﺁﺩﻡ ﻧﺎﻧﺠﯿﺐ!

ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾند، ﺗﻮﻗﻌﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺩم‌ها ﮐﻢ ﮐﻨﯽ ﻏﺼﻪﻫﺎﯾﺖ ﻫﻢ ﮐﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺭاحت‌تر ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ می‌کنی!

من زندگی خودم را می‌کنم و برایم مهم نیست چگونه قضاوت می‌شوم. چاقم، لاغرم، قد بلندم، کوتاه قدم، سفیدم، سبزه‌ام یا ... همه به خودم مربوط است. مهم بودن یا نبودن رو فراموش میکنم.

روزنامه روز شنبه زباله روز یکشنبه است.

با خودت چند چندی؟

اول که این عکسو دیدم دلم یهو هوررررررررری ریخت

گفتم اصلا دلم نمی خواد جای این آدم می بودم.

ولی بعدش با خودم گفتم: این آدم به اینکه جایی که نشسته امنه، ایمان داره... تو چی؟

تو پرتگاه های زندگی آنقدر به خدا ایمان داری؟ به اینکه حافظته؟ به اینکه هواتو داره؟

الان دلم میخواد حداقل یه بار جای این باشم. اون بالا. تنها. ببینم با خودم چند چندم؟؟