* شانس نام مستعار خداست *

با زبانی سرخ همچنان سری سبز دارم

* شانس نام مستعار خداست *

با زبانی سرخ همچنان سری سبز دارم

* شانس نام مستعار خداست *
با زبانی سرخ، همچنان سری سبز دارم

❤ بِسمِ اللهِ الرَحـمنِ الرَحیم. وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَ یَــقُـــولُـــونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ و ما هُوَ إلا ذکرٌ اللعالمین❤

سال‌هاست که جنگ پایان یافته ولی هنوز عطش شهادت بر لب‌های خشک و ترک خورده بشر تازیانه می‌زند. آن زمان که دروازه‌های بهشت باز بود هر کسی با حرفه‌ای خود را به آن باب می‌رساند و ما نسل سومی‌ها (یا همان دهه شصتی‌ها) هم که دستمان درگیر صفر و یک است، بابی را گشودیم تا جرعه‌ای را تا شهادت بنوشیم. افتخارم این است که سرباز ولایت فقیه هستم و هرچند دستم خالیست، اما دلم پر است از عشق به ولایت. افتخارم پایبندی به دین مبین اسلام و فرهنگ و تمدن غنی ملی ایرانی است؛ که اگر این دو را در کنار هم حفظ کنیم به اوج قله‌های افتخار و سعادت خواهیم رسید. اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه و النصر و اجعلنا من خیر انصاره و اعوانه و شیعته والمستشهدین بین یدیه.


خدایا ببخش مرا:

به خاطر مطالبی که به خاطر تو ننوشتم،
به خاطر کامنت‌هایی که تو در آن نبودی،
از اینکه با مطالبم بنده‌ای را از تو دور کردم،
که می‌توانستم با اطلاع بیشتر بنویسم اما کم کاری کردم،
که وقتی مطالبم پرنظر و پر بازدید شد، گمان کردم که از سعی تلاش خودم است و تو را فراموش کردم،
که در وبلاگی مطلبی به چشمم خورد که تو در آن بودی ولی در آن تأمل و درنگ نکردم،
به خاطر اینکه به دوستی در وبلاگی بی‌ادبی و یا بی‌اعتنایی کردم،
به خاطر اینکه شکر این نعمت را بجا نیاوردم،
برای اینکه بدون قصد قربت پشت میز کار نشستم،
که گاهی اوقات به جای وظیفه و تکلیف به سلیقه خود نوشتم و نظر گذاشتم،
که کلبه ام آماده پذیرایی از حضرت ولیعصر (عج) نبود، چرا که برای خود مینوشتم نه برای او،
خدایا از «تو» نوشتن را به من آموختی، «برای تو» نوشتن هم به من بیاموز که چه سخت و چه شیرین است «برای تو» نوشتن.


اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِکَ
بایگانی
نویسندگان

یادمون باشه که؛ خدا همیشه هست

یادمون باشه که؛ کسی که زیر سایه دیگری راه میره، خودش سایه‌ای نداره

یادمون باشه که؛ هر روز باید تمرین کرد دل کندن از زندگی را.

یادمون باشه که؛ زخم نیست آنچه که درد دارد، عفونته

یادمون باشه که؛ در حرکت همیشه افق‌ های تازه هست

یادمون باشه که؛ دست به کاری نزنیم که نتوانیم آن را برای دیگران تعریف کنیم

یادمون باشه که؛ اونایی که دوستشون داریم میتونن دوستمون نداشته باشند

یادمون باشه که؛حرف‌ های کهنه از دل کهنه میاد، پس دلی نو بخریم

یادمون باشه که؛ فرار، راه به دخمه‌ای میبره برای پنهان شدن، نه آزادی.

یادمون باشه که؛ باورهامون شاید دروغ باشند.

یادمون باشه که؛ لبخندمان را در آیینه جا نگذاریم.

یادمون باشه که؛ آروزهای انجام نیافته دست زندگی رو گرفتن و اونو راه میبرند.

یادمون باشه که؛ محبت به دیگران برای نمایش گذاشتن مهر خودمون  نباشه.

یادمون باشه که؛ آدم‌ها همه ارزشمندند و همه میتونن مهربون و دلسوز  باشن.

یادمون باشه که؛ تنهایی ما در مقایسه با تنهایی خورشید خیلی کمه.

یادمون باشه که؛ دورنگی رو با کمتر از صداقت ندیم

یادمون باشه که؛ دلخوشی ‌ها هیچکدوم ماندگار نیستند

یادمون باشه که؛ تا وقتی اوضاع بدتر نشده یعنی همه چیز روبراهه

یادمون باشه که؛ هوشیاری یعنی زیستن با لحظه‌ها.

یادمون باشه که؛ آرامش جای فراتر از ما نیست.

یادمون باشه که؛ من تنها نیستم، ما یک جمعیت‌ایم که تنهاییم.

یادمون باشه که؛ از چشمه درس خروش بگیریم و از آسمان درس پاک زیستن

یادمون باشه که؛ برای آموختن و درس دادن به دنیا آمدیم، نه برای تکرار  اشتباهات گذشتگان.

یادمون باشه که؛ برای پاسخ دادن به احمق، باید احمق بود

یادمون باشه که؛ لازمه گاهی با خودمون روراست‌تر از این باشیم که  هستیم

یادمون باشه که؛ قبلا چیزهایی برامون مهم بودند که حالا دیگه مهم نیستند

یادمون باشه که؛ آنچه امروز برامون مهمه، فردا نخواهند بود

یادمون باشه که؛ نیازمند کمک هستند آنها که منتظر کمکشان نشسته‌ایم

یادمون باشه که؛ ما از این به بعد هستیم، نه تا به حال

یادمون باشه که؛ غیرقابل تحمل وجود ندارد.

یادمون باشه که؛ با یک نگاه هم ممکنه بشکنند دل ‌های نازک.

یادمون باشه که؛ به جز خاطره ای هیچ نمی‌ماند.

یادمون باشه که؛ وظیفه من اینه "حمل باری که خودم هستم تا آخر راه"

یادمون باشه که؛ منتظر تنها یک جرقه است، انبار مهمات.

یادمون باشه که؛ کار رهگذر عبوره، گاهی برمیگرده،گاهی نه.

یادمون باشه که؛ در هر یقینی می‌توان شک کرد و این تکاپوی خرد است.

یادمون باشه که؛ همیشه چند قدم آخره که سخت‌ترین قسمت راهه

یادمون باشه که؛ امید، خوشبختانه از دست دادنی نیست

یادمون باشه که؛ به جستجوی راه باشیم نه همراه

یادمون باشه که؛ هوشیاری یعنی زیستن با لحظه‌ها

یادمون باشه که؛ کلا ناامید نمیشی اگه تمام امیدت را به چیزی نبسته باشی

یادمون باشه که؛ خوبی اونی رو که نداریم اینه که نگران ازدست دادنش نیستیم

یادمون باشه که؛ درخسته‌ترین ثانیه عمر، رمقی برای انجام کارهای کوچک هست

یادمون باشه که؛ وقتی از دست دادن عادت میشه بدست آوردن دیگه آرزو نیست

یادمون باشه که؛؛ اونایی رو که گوشه آسایشگاه‌ ها غریبند و تنها، از یاد نبریم

یادمون باشه که؛ گاهی باید برای راحتی خیالِ دیگران خودمونو خوشحال نشون بدیم

یادمون باشه که؛ سعادت دیگران بخش مهمی از خوشبختی ماست

یادمون باشه که؛ قولی را که به کسی می دیم عمل کنیم

یادمون باشه که؛ دوست بداریم بی‌انتظار پاسخی از طرف دیگران که؛ مهربانی صفت بارز عشاق خداست پس از اینکار ابایی نکنیم

یادمون باشه که؛ این دعا همیشه ورد زبونمون باشه "خدایا هیچوقت مارو به حال خودمون رها نکن"

مصطفی برزی / Mostafa Barzi

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی