از دشمن درون غافل نشویم

به عکس زیر با دقت توجه کنید!

این یک بوگیر ساده ماشین نیست، بلکه آرمی از گروه شیطان پرستان  است که در حال حاضر آگاهانه و یا ناآگاهانه به روی خیلی از ماشین ها نصب شده است. این نمادها تبلیغی از فرقه شیطان پرستی است.

یکی از نمادها در مصر باستان دو خط متقاطع شبیه به حرف X است که در آموزه های شیطانی مصریان نماد خضوع، بندگی و پرستش شیطان و ظهور اوست.

علیه یا علیه ی ؟

 "علیه وزیر علوم" یا "علیه ی وزیر علوم"

 اون " ی "  بعد از علیه به چه معناست؟! این " ی " بر اساس کدام رسم الخط نوشته شده است؟!

آخرین شماره مجله صدا (شماره 11) / شنبه 14 تیر 1393 / 68 صفحه

 

ردپای سعودی‌ها در فتنه های خاورمیانه / تلاش غرب برای تطهیر عربستان

ترور واژه ای غربی است و در فرهنگ سیاسی به کشتارها و تخریب های رعب آوری گفته می شود که اگرچه هدفمند هستند، اما مدرکی قانونی به کسی نمی دهند.و تروریست کسی است که اگر هم تواناتر از ترورشونده باشد به دلیلی، شرایط جنگ رویارو را ندارد، زیرا ترور، ابزار کار باندهای جنایتکار باجگیر مافیایی بین المللی یا حکومت های غاصب و متجاوز و غیر مردمی می باشد که فریبکارانه مردم نمایی می کنند و بنابراین مجبورند مخالفان خود را با ترور و ارعاب از سر راه بردارند.

یکی از گروهک های تروریستی که منجر به برهم زدن امنیت منطقه شده است، گروه تروریستی "دولت اسلامی عراق و شام" که اختصارا "داعش" خوانده می شود، است.

 

www.dana.ir/News/106065.html

فوتبال، جنگ بدون گلوله

"جنگ بدون گلوله" نامی است که دیپلمات‌ها بر فوتبال می‌گذارند.

فوتبال گونه‌ای از دیپلماسی است که موجب شناخت بیشتر ملت‌ها از هم و در نهایت دیپلمات شدن بازیکنان هر تیم است و حتی می توان ادعا کرد، بازیکنان در مستطیل سبز نماینده و سفیر کشورشان و نماد اقتدار یک کشور هستند.

البته در پاره‌ای از زمان‌ها فوتبال "جنگ بدون گلوله" نیز محسوب می‌شود و آن زمانی است که چالش میان دولت‌ها شدت پیدا می‌کند. به هر حال جام‌جهانی فرصت گرانبهایی را در اختیار افراد حاضر در مستطیل سبز قرار داده است.

زمانی که "دیه‌گو آرماندو مارادونا" بازیکن تیم ملی آرژانتین در رقابت‌های جام‌جهانی به‌دور از چشم داور با ضربه دست دروازه تیم ملی انگلیس را گشود، مورد انتقادهای فراوانی واقع شد؛ اما در پاسخ به این انتقادها گفت که این دست، بیش از هر چیز دست خدا بود!

ایرانی، سمبل جوگیری

سراسر دنیا را وجب به وجب بگردید ملتی پیدا نمی‌کنید که مردمان آن بتوانند مثل ما جوگیر شوند، خالصانه عرض می‌کنم، حداقل در این یک مورد مردمان هیچ کشوری به گرد پای ما هم نمی‌رسند. سرعت جوگیر شدن ما آنقدر بالاست که خود ما هم غافلگیر می‌شویم، اما باز جای شکرش باقی است که این جوگیر شدن ما با همان سرعت و شدتی که اوج می‌گیرد، فروکش هم می‌کند.
بگذریم. تا به اینجا هر چه خوانده‌اید مثلا مقدمه بوده، اصل مطلب مانده است که اگر آن را هم نخواندید، زیاد مهم نیست. لپ کلام همان بود که گفتیم، اما تا آخر مطلب را اگر خواندید، لطفا جوگیر نشوید و برای ادای احترام فیزیکی، دسته‌جمعی به محل کار ما مراجعه نکنید.

خوشحالی از باخت تیم ملی فوتبال ایران!

کدام تیم است که در ‌مسابقه فوتبال مهم و حساسی آن هم در جام جهانی شکست بخورد و سپس هوادارانش‌ نیمه شب برای شادی به خیابان‌ها بریزند؟

شاید تا عصر شنبه برای این پرسش در دنیای فوتبال پاسخی نبود، ولی‌ پس از سوت پایان بازی ایران و آرژانتین توسط مازیچ صرب،‌ پاسخی حقیقی یافت؛ تیم ملی فوتبال ایران!

داور ، شکارچی یوزهای ایرانی

تا پیش از بازی ایران و آرژانتین هروقت میگفتیم؛ "باختیم، اما چیزی از ارزش های بازیکنان مان کم نشد!" یه تعارف بیخودی و هندوانه زیر بغل بازیکنان گذاشتن بود اما این بار باختیم ولی واقعا واقعا چیزی از ارزش های بازیکنانمان کم نشد.

باختیم ، اما بیش از آرژانتین و حتی مسی، به داور کوری که پنالتی به آن واضحی را نگرفت! به داور کوری که راه به راه جلوی بازیکنان ما «سبز» می شد! به داور کوری که بیشتر از ماسکرانو، نقش هافبک دفاعی را برای آرژانتین بازی کرد!

آزادی شلوارکی

چند روزیه گیر دادن به این "سفیران فرهنگی" کشورمون یا همان بازیگران که علیرغم فشارهای زندگی،  وقت طلایی خود را در ایران کنار گذاشته اند و برای تقویت روحیه تیم فوتبال کشور، غم غربت را به جان خریده اند و به دور از زن و بچه  و بعضی ها هم شوهر و بچه به آن طرف کره زمین رفته اند تا بتوانند با تشویق های خودشان روحیه بازیکنان را افزایش دهند که اگر سفر این "سفیران فرهنگی" نبود من مطمئنم حداقل شش گل را از نیجریه خورده بودیم! خدا خیرشون بده.

حالا این بنده های خدا که  فعالیت های روزمره خودشان را زمین گذاشته اند و برای تقویت بازیکنان به آنسوی دنیا سفر کرده اند، اما چند روزی هم هست که تو اخبارها میبینم که به این "سفیران فرهنگی" انتقاد می کنند که چرا ا ز شلوارک استفاده کردید؟

www.dana.ir/News/102464.html

روحانی در حال تماشای بازی فوتبال ایران و نیجریه / 26 خرداد 93

به عمل کار برآید ، به سخندانی نیست

چهار سال پیش یه عده ای میگفتند: "نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران"

خواستم بگم داعش 200 کیلومتری مرز ایران هست، برای جانفشانی در راه وطن آماده باشید!

پی نوشت 1 : شعار برای چهار سال پیش بود، الان زمان، زمان عمل است.

پی نوشت 2 :  آنهایی که روی بدنشون خالکوبی میکنن: چو ایران نباشد تن من مباد، آماده بشید که برید مرز ایران و عراق.

 

حاج قاسم! عراق هم دستان تو را می بوسد!

روزی که سلاح به دست گرفتی کسی فکر نمیکرد تبدیل به اسطوره ای بشی که استکبار را به خاک مذلت می نشاند.نمیدونم خودت هم میدونستی که روزی این همه افتخارات آفرینی کنی؟

نیمدونم لحظه های سخت خاک داغ خوزستان چه بر تو گذشت. آن روزها به همراه همت ها و باکری ها و کاظمی ها مرگ را به سخره گرفتی. عکس هایت را زیاد دیده ام. لباس جهاد چه برازنده توست. آن زمانی که یارانت مثل گل جلویت پر پر شدند نمیدونم چه در دل تو گذشت! اما میدونم عشق به اسلام و اهل بیت در دلت خاموش نشد.

آن روزی که آقا گفت که به حاج قاسم بگویید از کرمان بیاید! و تو فرمانده سپاه قدس شدی، به خطراتش فکر نکردی. از محدودیت ها نگفتی. دغدغه ات حفظ اسلام و انقلاب بود.

حاجی جان! برعکس سالهای پیش که کسی نمیدانست تو و شاگردان گمنامت چکار می کنید، اما الان شاهکارهایت در دنیا زبان زد شده وشاگردانت چه خوب توانستند پوزه نجس صهیونیست ها را به خاک مذلت بنشانند.

قله دماوند

توفان، ناتوانی مسئولان را به رخ کشید

طی چند دقیقه آسمان آبی تهران به آسمانی سیاه تبدیل شد و پایتخت نشینان به یکباره با صحنه‌های بی‌سابقه و غیرمنتظره‌ای روبرو شدند و حتی سازمان‌ها و نهادهایی که با بودجه‌های میلیاردی اداره می‌شوند و علی‌القاعده باید بیش و پیش از حادثه اخطار و انذاری به شهروندان بی‌خبر از همه‌جا می‌دادند تا طوفان ناغافل مردم بی‌دفاع و بی‌خبر را غافلگیر نکند.

www.dana.ir/News/95717.html

ماجرای دیدار رهبر انقلاب با یک خانواده ارمنی

صبح روز کریسمس یعنی عید پاک ارامنه، آقا فرمودندخانه چند ارمنی و عاشوری اگر برویم خوب است. ما آدرسی از ارامنه نداشتیم. سری به کلیساهایشان زدیم که آن‌ها از ما بی‌خبرتر بودند. رفتیم بنیاد شهید، دیدیم خیلی اطلاعات ندارند. کمی اطلاعات خانواده شهدا را از بنیاد شهید، مقداری از کلیساها و یک سری هم توی محله‌ها پیدا کردیم و با این دیدگاه رفتیم.

صبح رفتیم گشتیم توی محله مجیدیه شمالی، دو سه تا خانواده پیدا کردیم. در خانواده‌ها را زدیم و با آن‌ها صحبت کردیم. جالب این است که وقتی به خانه خانواده مسلمان‌ها  می‌رویم سلام می‌کنیم و می‌گوییم از هیئت آمدیم از بسیج، پایگاه ابوذر، بالاخره یک چیزی می‌گوییم و کارتی نشان می‌دهیم. بین ارمنی‌ها بگوییم که از بسیج آمدیم که بالاخره فرهنگش... بگوییم از دادستانی آمدیم که باید دربروند. کارت صداوسیما نشان دادیم و گفتیم از صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران هستیم. امشب شب کریسمس که شب پاک شماهاست می‌خواهیم فیلمی از شماها بگیریم و روی آنتن بفرستیم.

ناقوس مرگ روزنامه‌های ایران به صدا درآمده است

نشریات و به طور خاص روزنامه‌های کشورمان یکی از بدترین دوران اقتصادی‌شان را تجربه می‌کنند و اگر کمک‌های مستمر وزارت فرهنگ و ارشاد و آگهی‌های نیم صفحه و فروش‌های تضمینی نباشد، بسیاری از نشریات، امکان ادامه حیات نخواهند داشت؛ اتفاقی که به توسعه تکنولوژی ارتباطی ربط داده می‌شود و با این نشانی اشتباه، نابودی نشریات کاغذی کشورمان نادیده گرفته می‌شود اما اگر توسعه ارتباطات عامل این وضعیت نیست، ضعف اساسی مطبوعات کشورمان چیست؟