امسال ثبتنام انتخابات ریاستجمهوری که شاهد خیل ثبتنام چهرههای سیاسی در آن بودیم، دو اتفاق ویژه داشت.
اتفاق اول
بسیاری از آنهایی که ما و بسیاری از مردم به اصولگرایی و یا اصلاحطلبی میشناسیمشان، در نطقهای انتخاباتی خود در ستاد انتخابات کشور خود را مستقل مینامند.
آنگونه که از شواهد پیداست این انتخابات، رقابت مستقلهاست نه نامزدهای دو جریان اصلاحطلب و اصولگرا.
واقعا این رفتار از کسانی که نام سیاستمدار را یدک میکشند، عجیب است. سیاسیون سالها زیر پرچم این دو جریان سینه زدهاند و وقتی فصل انتخابات میرسد آنها سعی میکنند خود را از زیر این بیرق خارج کنند و خود را مستقل بنامند.
این رفتار نشان میدهد که هر کدام از این نامزدها میدانند هر دو جریان سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا به معنای واقعی کلمه ناکارآمد هستند و نمیتوان با نام آنها به رای مردم رسید.
اما همه ما میدانیم که این رفتار تنها یک ژست سیاسی است. همه مستقلان وابستگی عجیب و غریب به جریانهای سیاسی خود دارند. با نگاهی به اعضای ستاد این افراد مشخص میشود که آنها اصولگرا و یا اصلاح طلب شش دانگ هستند. قطعا بعد از پیروزی هم جریانهای سیاسی پیروزی آنها را به نام خود خواهند زد.