با زبانی که به ذکرت شده مامور ، سلام

چند وقتی است که ظرف نبات خانه مان خالی است  و چای می خورم و حسرت خراسان را

 

گاهی هم باید قلم را به دست دل سپرد

دلم می خواهد بیایی پایین کنارم بنشینی و سَرَم را روی زانوهایت بگذارم و دو سه ساعتی را در سکوت و آرامش بخوابم.

بعد آرام بیدار شوم و کنار هم بنشینیم و دو فنجان چای بنوشیم و با هم حرف بزنیم.

اما از آنجا که من کوچیکتر و خیلی خیلی کم طاقتم، اجازه بده اول من صحبت کنم.

 

دوست دارم آنقدر حرف بزنم و حرف بزنم و حرف بزنم تا تماااااااااااااام این دلتنگی ها را بیرون بریزم.

تماااااااااام ریز و درشتی که در این دل آشفته لانه کرده است، همه را باهم بیرون بریزیم و اضافاتش را دور ریخته و نگه داشتنی ها را گردگیری کنیم.

در و دیوار دل را بشوییم و بعد دانه دانه ماندنی ها را تمیز و مرتب گرد تا گرد خانه دل بچینیم.

حالا شاید بشود کمی نفــس کشید.

 

خدایا! چند دقیقه ای را بیا پایین!

/

خصومت فراموش نشدنی در حمله موشکی به مسافران بی‌گناه یک هواپیما

12 تیر 1367 طبق روال روزانه هواپیماهای زیادی از فرودگاه‌های مختلف کشور به مقصد خود پرواز کردند، اما سرنوشت پرواز مسافربری شماره 655 شرکت هواپیمایی ایران‌ایر از تهران به مقصد دبی با سرنوشت بقیه هواپیما فرق داشت و برای همیشه نامش جزو قربانیان یکی از بزرگترین‌ جنایت‌های هواپیمایی در دنیا در تاریخ ماندگار شد، جنایتی که از نظر میزان تلفات انسانی، هفتمین جنایت مرگبار هوایی تاریخ است.

این روز (12 تیر 1367 برابر با سوم ژوئیه 1988) تاریخی است که سال‌هاست غرب برای فراموشی آن تلاش می‌کند اما هر سال برای زنده نگه داشتن یاد شهدای این حادثه و فراموش نکردن جنایت آمریکا، آب‌های خلیج‌ فارس گل باران می‌شود. در این روز هواپیمای ایرانی با شلیک موشک هدایت شونده از ناو یو.اس.‌اس.وینسنس متعلق به نیروی دریایی آمریکا بر فراز خلیج فارس سرنگون شد و تمامی سرنشین آن جان باختند.

امروز سالگرد شهادت بیش از ۲۹۰ مسافر بی‌گناه هواپیمای ایرباس کشورمان برفراز خلیج فارس است. و هنوز هم خانواده‌های شهدای این واقعه عزادار هستند و دولتمردان مدعی حمایت از حقوق بشر آمریکا هم هنوز بایت این موضوع عذرخواهی نکردند و تنها همین اقدام دولت آمریکا را می‌توان سندی محکم در جنایتکار و تروریست بودن دولت آمریکا دانست.

«مردم» غریبه ها نیستند، نزدیکترین آدم‌ها بهت همان «مردم» معروف هستند!

ﺍﺯ ﻫﺮ کسی باید ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﺗﻮﻗﻊ ﺩﺍشت .ﺍﺯ ﻋﻘﺮﺏ نمیشه ﺗﻮﻗﻊ ﻣﺎﭺ ﻭ ﺑﻮﺳﻪ ﻭ ﺑﻐﻞ داشت

ﺍﻻﻍ ﮐﺎﺭﺵ ﺟﻔﺘﮏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺍﺳﺖ

ﺳﮓ ﻫﻢ ﮔﺎﻫﯽ ﮔﺎﺯ ﻣﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ، ﮔﺎﻫﯽ ﺩﻣﯽ ﺗﮑﺎﻥ می‌دﻫﺪ و ﮔﺮﺑﻪ ﻫﻢ که ﺗﮑﻠﯿﻔﺶ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ!

ﺣﺎﻻ تو هی ﺑﯿﺎ ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﺗﺎ ﻣﭻ ﺑﮑﻦ ﺗﻮﯼ ﮐﻮﺯﻩ ﻋﺴﻞ و ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺩﻫﻦ ﺁﺩﻡ ﻧﺎﻧﺠﯿﺐ!

ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾند، ﺗﻮﻗﻌﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﺩم‌ها ﮐﻢ ﮐﻨﯽ ﻏﺼﻪﻫﺎﯾﺖ ﻫﻢ ﮐﻢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺭاحت‌تر ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ می‌کنی!

من زندگی خودم را می‌کنم و برایم مهم نیست چگونه قضاوت می‌شوم. چاقم، لاغرم، قد بلندم، کوتاه قدم، سفیدم، سبزه‌ام یا ... همه به خودم مربوط است. مهم بودن یا نبودن رو فراموش میکنم.

روزنامه روز شنبه زباله روز یکشنبه است.

با خودت چند چندی؟

اول که این عکسو دیدم دلم یهو هوررررررررری ریخت

گفتم اصلا دلم نمی خواد جای این آدم می بودم.

ولی بعدش با خودم گفتم: این آدم به اینکه جایی که نشسته امنه، ایمان داره... تو چی؟

تو پرتگاه های زندگی آنقدر به خدا ایمان داری؟ به اینکه حافظته؟ به اینکه هواتو داره؟

الان دلم میخواد حداقل یه بار جای این باشم. اون بالا. تنها. ببینم با خودم چند چندم؟؟

بخت یا شانس؟

در بسیاری از جوامع به ویژه جامعه خودمون، غلطی مصطلح است که بر اساس آن موفقیت های دیگران را به "خوش شانسی" و عدم موفقیت رو به "بدشانسی" نسبت میدهیم.

بدون شک موفقیت یه فرآیند تجربی و علمی هست که با آزمونهای فراوان، راهکارهای اون مشخص شده که شناخت و بکارگیری اون راهکارها، موفقیت رو برای ما به ارمغان میاره و ناآگاهی نسبت به اونها، کامیابی را به کام مرگ میسپرد.