هوش، ذکاوت، همت، عزم و مردانگیت را دیده بودم. چقدر زود دیر شد. تازه به تو نیاز داشتیم. دل آقا برایت تنگ شده (خودش گفت!). سر زبان های ما این است که اگر شهدای جنگ نبودند، ما آسایش امروز را نداشتیم، ولی کسی نمی دانست که شهدای جنگ آسایش را به دست آورده و شهدای زنده ای چون تو و امثال تو محافظ امنیت امروز ما بودید.
سردار! امروز دلم هوایت را کرد، بی‌دلیل و بی‌بهانه. دلم برای غرش موشک‌هایت تنگ شده. بیا که هنوز سجیل منتظر نبوغ و استعداد توست. هنوز هم منتظریم غرش و هیبت شاهکارهایت را ببینیم، اما چه کنیم که دیگر در بین ما نیستی.
اصلا نمی‌دونم چه شد که رفتی!، ولی در دل ایمان دارم و حتما راهت با قدرت و صلابت ادامه خواهد یافت.
حاج حسن! اگرچه امروز تو در میان ما نیستی، اما به روح پر فتوحت قسم شاگردانت هنوز دارند راهت را ادامه می‌دهند. خیالت راحت.
شاید دل نجس استکبار از پر کشیدنت شاد است، اما این شادی را به عزا نشاندیم، چون ثابت کردیم که اگر یک حاج حسن مقدم پر کشید، هزاران حاج حسن دیگر راهش را ادامه می‌دهند و در آینده حاج حسن‌های زیادی را به چشم خواهند دید.
راستی فراموش کردم بگویم، ای کاش بودی و میدیدی که پهپاد RQ-4 آمریکا را چطور در خلیج فارس رهگیری و مهندم کردیم. حتی چند سال پیش هم پهپادشان را به زمین نشاندیم و با مهندسی معکوس از همون ساختیم. البته آمریکایی های پرمدعا جلوی دوربین انکار کردند اما پشت پرده به غلط کردن افتادن!
کاش بودی و میدیدی که بالاخره «موشک عماد» را به هوا پرت کردیم و سالم هم انداختیمش و کدخدا هم به غلط کردن افتاد.
کاش بودی و میدیدی که چطور در برابر دنیا خوار و ذلیل شدند. اینها سیلی‌هایی است که یارانت بعد از پر کشیدنت به گوش استکبار زدند.
کاش بودی و غرش موشک‌هایت را میدیدی که چگونه بر سر صهیونیست ها فرود می‌آید.
ایکاش وجود مهربان و متواضعت در جمع ما بود و در کنار هم شادی میکردیم. حاج حسن حالا که پر کشیدی سلام ما را به پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) و شهدا برسان. سلام ما را به پیر جماران برسان و بگو «ما هنوز ایستاده‌ایم»
6 آبان؛ سالروز تولد سرلشکر شهید حسن طهرانی مقدم پدر موشکی ایران