در مرور تمام توصیه‌های مقام معظم رهبری که از آغاز مذاکرات تا پایان برجام بیان کردند وقتی به این بیانات می‌رسیم که فرمودند:«هر فرد و هر جریانی که برای اسلام و به نام اسلام کار می‌کند، اگر به آمریکا اعتماد کند، دچار خطای بزرگ شده و سیلی آن را خواهد خورد.» آن را شاه‌بیت تمام نصایح ریز و درشتشان درباره عدم اعتماد به آمریکا می‌بینیم اما این فرمایشات دقیق که بر اساس تجربه تاریخی ایران و دیگر کشورهای جهان به دست آمده بود و نقشه راه را ترسیم می‌کرد نتوانست دولت را از خواب برجامی بیدار کند، همه هشدار دادند اما چه سود!
آنهایی که باد توافقی نافرجام را به غبغب انداخته بودند باز هم برای اعتمادسازی بیشتر کدخدا سعی در دادن امتیازات بیشتر داشتند، زمان گذشت و آمریکایی که از ابتدا نیز بنایی بر ماندن در برجام نداشت باز هم عهدشکنی کرد آری رهبری بارها فرموده بودند که به آمریکا اعتماد نکنید، «این هم نتیجه‌اش».
حالا دولت ماند و هزاران وعده محقق‌نشده، حالا میلیون‌ها چشم منتظر مانده و دست چدنی که از دستکش مخملی بیرون آمده، از دید دولتمردان دوباره آمریکا بد شد اما چه سود؛ حالا ظریفی که کشور را با تضمین امضای کری به لبه پرتگاه برده بود، در اعترافی دیرهنگام می‌گوید: «توافق با آمریکا، به اندازه جوهر روی کاغذ هم ارزش ندارد.» اعترافی که تجربه آن برای کشور گران تمام شد، ظریف اعتراف کرد اما چه سود؛ دیپلمات که انقلابی نیست، دوباره به دشمن اعتماد می‌کند، دوباره بی‌توجه به توصیه همه دلسوزان برای جبران خسارتی بزرگ دست به دامن چشم آبی‌ها می‌شود و به آغوش پلیس خوب بازی آمریکا و اروپا می‌رود، انگار دوباره باید هزینه‌ای بزرگتری بدهند تا بفهمند که دشمن قابل اعتماد نیست.
باز هم می‌گویم که اروپا و خنده‌های افسونگر موگرینی قابل اعتماد نیست اما چه سود؛ تا چشم به داخل کشور نباشد دوباره اعتماد به دشمن برایمان گران تمام می‌شود.
سید مصطفی میرزاباقری برزی