* شانس نام مستعار خداست *

با زبانی سرخ همچنان سری سبز دارم

* شانس نام مستعار خداست *

با زبانی سرخ همچنان سری سبز دارم

* شانس نام مستعار خداست *
با زبانی سرخ، همچنان سری سبز دارم

❤ بِسمِ اللهِ الرَحـمنِ الرَحیم. وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَ یَــقُـــولُـــونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ و ما هُوَ إلا ذکرٌ اللعالمین❤

سال‌هاست که جنگ پایان یافته ولی هنوز عطش شهادت بر لب‌های خشک و ترک خورده بشر تازیانه می‌زند. آن زمان که دروازه‌های بهشت باز بود هر کسی با حرفه‌ای خود را به آن باب می‌رساند و ما نسل سومی‌ها (یا همان دهه شصتی‌ها) هم که دستمان درگیر صفر و یک است، بابی را گشودیم تا جرعه‌ای را تا شهادت بنوشیم. افتخارم این است که سرباز ولایت فقیه هستم و هرچند دستم خالیست، اما دلم پر است از عشق به ولایت. افتخارم پایبندی به دین مبین اسلام و فرهنگ و تمدن غنی ملی ایرانی است؛ که اگر این دو را در کنار هم حفظ کنیم به اوج قله‌های افتخار و سعادت خواهیم رسید. اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه و النصر و اجعلنا من خیر انصاره و اعوانه و شیعته والمستشهدین بین یدیه.


خدایا ببخش مرا:

به خاطر مطالبی که به خاطر تو ننوشتم،
به خاطر کامنت‌هایی که تو در آن نبودی،
از اینکه با مطالبم بنده‌ای را از تو دور کردم،
که می‌توانستم با اطلاع بیشتر بنویسم اما کم کاری کردم،
که وقتی مطالبم پرنظر و پر بازدید شد، گمان کردم که از سعی تلاش خودم است و تو را فراموش کردم،
که در وبلاگی مطلبی به چشمم خورد که تو در آن بودی ولی در آن تأمل و درنگ نکردم،
به خاطر اینکه به دوستی در وبلاگی بی‌ادبی و یا بی‌اعتنایی کردم،
به خاطر اینکه شکر این نعمت را بجا نیاوردم،
برای اینکه بدون قصد قربت پشت میز کار نشستم،
که گاهی اوقات به جای وظیفه و تکلیف به سلیقه خود نوشتم و نظر گذاشتم،
که کلبه ام آماده پذیرایی از حضرت ولیعصر (عج) نبود، چرا که برای خود مینوشتم نه برای او،
خدایا از «تو» نوشتن را به من آموختی، «برای تو» نوشتن هم به من بیاموز که چه سخت و چه شیرین است «برای تو» نوشتن.


اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِکَ
بایگانی
نویسندگان

 پَرچَم یا دِرَفْش نماد یک گروه، سازمان، یا  کشور است که بیشتر روی پارچه یا کاغذ به صورت رنگی درست می‌شود. در قدیم، پرچم نماد اتحاد و تمایز در جنگ‌ها به شمار می‌رفته ‌است.

واژه "پرچم" واژه‌ای فارسی است که همان "پرچم" یا "پرچمنده" معنی می‌دهد و از "پر" (گونه قدیمی‌تر "بر" به معنی "جلو" و یا به معنی "روی"، "بالای") و فعل "چمیدن" به معنی "پیچ و خم خوردن" تشکیل شده ‌است.

در لغتنامه دهخدا جزو واژه‌های غیرفارسی دسته ‌بندی نشده ‌است و بعضی گفته‌اند این واژه ریشه خارجی دارد، اما شواهدی در این باره در دست نیست.  این واژه در آغاز به معنی دیگری بوده اما بعدها در پارسی ایران جای واژه ترکی "بیرق" را گرفته ‌است:

این واژه با مرور زمان، به حکم اطلاق جزو بر کل، بر خود بیرق یا درفش نیز اطلاق شده و نخستین فرهنگستان ایران کاربرد آن را به همین معنی و به جای علم و بیرق تایید کرده‌است.

در گذشته به پرچم یا بیرقی که در جنگ‌ها استفاده می‌شده "درفش" می‌گفتند که آن هم از فعل "دِرَفشیدن" یا "دِرُوْشیدن" در گویش‌ها به معنی "نوعی لرزیدن" است. از دیگر واژه‌های بیگانه برای این واژه در زبان فارسی "عَلَم" می‌باشد.

پیشینه استفاده از پرچم در بین قبائل، چه در جنگ و چه در صلح، به روزگار باستان باز می‌گردد. آنگونه که از منابع تاریخی بر می‌آید، تمدن‌های گوناگون،شرق و غرب از آن بهره می‌جسته‌اند هر چند به طور دقیق مشخص نیست که نخستین بار استفاده از آن توسط چه کسی و در چه زمانی بوده است.

پرچم، به دلیل اینکه نماد همبستگی لشکر بوده، یکی از اهداف دشمن برای از بین بردن پرچم ‌دار و به زمین انداختن پرچم برای تضعیف روحیه جنگاوری لشکر مقابل به شمار می‌رفته‌است. در بسیاری از جنگ‌ها یکی از منصب‌های مهم، "پرچم‌ داری" بوده، چرا که پرچم نشانی از همبستگی در عمل و اتحاد در شعار بوده؛ به گونه‌ای که هر گاه پرچم از دست پرچم‌دار می‌افتاده، نوعی شکست و از هم گسیختگی برای لشکر به‌شمار می‌آمده ‌است.

پرچم هر کشوری نماد اعتقادات و باورهای ملت آن کشور است. پس از انقلاب اسلامی ایران و به دستور امام خمینی (ره)  تصمیم بر آن شد تا نمادهای طاغوتی برچیده شده و نمادهای اسلامی و شیعی جایگزین آن شود و یکی از مهم‌ترین تغییرات در همین راستا در پرچم کشور صورت گرفت.

امام خمینی (ره) در 10 اسفند سال 57 خواستار تغییر نشان کشور یعنی شیر و خورشید شدند و اعلام کردند: "ما یک مملکت محمدی ایجاد می‌کنیم. بیرق ایران نباید بیرق شاهنشاهی باشد، آرم‌های ایران نباید آرم‌های شاهنشاهی باشد، باید آرم‌های اسلامی باشد. از همه وزارتخانه‌ها، از همه ادارات، باید این شیر و خورشید منحوس قطع بشود، علم اسلام باید باشد. آثار طاغوت باید برود. اینها آثار طاغوت است؛ این تاج آثار طاغوت است؛ آثار اسلام باید باشد." (صحیفه امام، ج 6، ص 275)
  پس از آن با فراخوان سراسری دولت وقت طراحی نشان جدید آغاز می‌شود و طرح‌های بسیاری به دفتر نخست‌وزیری می‌رود و آرم کنونی جمهوری اسلامی با طراحی "حمید ندیمی" مورد قبول می‌افتد و در 20 اردیبهشت 1359 ؛ آرم نهایی جمهوری اسلامی ایران توسط حضرت امام خمینی (ره) به تصویب می رسد.

طراح آرم پرچم، "حمید ندیمی" استاد دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی است. وی در تبیین مفاهیم اثرش در مصاحبه‌ای با مجله پاسدار اسلام در سال 1362 می‌گوید: علاقه داشتم برای جهان اسلام یک نشان درست کنم. وقتی حضرت امام (ره) فرمودند که نشان شیر و خورشید باید عوض شود و کشور به نشان جدیدی نیازمند است، به صورت جدی ایده‌ام را پیگیری کردم و به مرور سیاه‌مشق‌های قبلی پرداختم. کلمه الله به صورت کروی طراحی شده تا نشان ‌دهنده پیام جهانی آن باشد. هلالی‌های تعبیه شده در این آرم از نقش مبارکی ریشه می‌گیرد که حضرت رسول (ص) بارها با شمشیر مبارک‌شان به عنوان امضا بر روی شن‌ها ترسیم کرده‌اند اما پس از آن وی پرچم را نیز طراحی نمود.
ندیمی در توضیح این طرحش نیز بیان می‌دارد: این پرچم به امید دادن به دست حکومت امام زمان (عج) طراحی شد.

رنگ‌های سبز و سفید و سرخ، علامت مخصوص جمهوری اسلامی و شعار الله اکبر همگی از ارگانی هستند که در قانون اساسی برای پرچم ایران در نظر گرفته شده‌اند شعار الله اکبر نیز 11 بار در رنگ سرخ و 11 بار در رنگ سبز یعنی 22 بار تکرار می‌شود و این اشاره‌ای است به بیست و دوم بهمن 57. 

http://www.farhangnews.ir/content/74453

 

مصطفی برزی / Mostafa Barzi

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی