❤ بِسمِ اللهِ الرَحـمنِ الرَحیم. وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَ یَــقُـــولُـــونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ و ما هُوَ إلا ذکرٌ اللعالمین❤
سالهاست که جنگ پایان یافته ولی هنوز عطش شهادت بر لبهای خشک و ترک خورده بشر تازیانه میزند. آن زمان که دروازههای بهشت باز بود هر کسی با حرفهای خود را به آن باب میرساند و ما نسل سومیها (یا همان دهه شصتیها) هم که دستمان درگیر صفر و یک است، بابی را گشودیم تا جرعهای را تا شهادت بنوشیم. افتخارم این است که سرباز ولایت فقیه هستم و هرچند دستم خالیست، اما دلم پر است از عشق به ولایت. افتخارم پایبندی به دین مبین اسلام و فرهنگ و تمدن غنی ملی ایرانی است؛ که اگر این دو را در کنار هم حفظ کنیم به اوج قلههای افتخار و سعادت خواهیم رسید. اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه و النصر و اجعلنا من خیر انصاره و اعوانه و شیعته والمستشهدین بین یدیه.
خدایا ببخش مرا:
به خاطر مطالبی که به خاطر تو ننوشتم، به خاطر کامنتهایی که تو در آن نبودی، از اینکه با مطالبم بندهای را از تو دور کردم، که میتوانستم با اطلاع بیشتر بنویسم اما کم کاری کردم، که وقتی مطالبم پرنظر و پر بازدید شد، گمان کردم که از سعی تلاش خودم است و تو را فراموش کردم، که در وبلاگی مطلبی به چشمم خورد که تو در آن بودی ولی در آن تأمل و درنگ نکردم، به خاطر اینکه به دوستی در وبلاگی بیادبی و یا بیاعتنایی کردم، به خاطر اینکه شکر این نعمت را بجا نیاوردم، برای اینکه بدون قصد قربت پشت میز کار نشستم، که گاهی اوقات به جای وظیفه و تکلیف به سلیقه خود نوشتم و نظر گذاشتم، که کلبه ام آماده پذیرایی از حضرت ولیعصر (عج) نبود، چرا که برای خود مینوشتم نه برای او، خدایا از «تو» نوشتن را به من آموختی، «برای تو» نوشتن هم به من بیاموز که چه سخت و چه شیرین است «برای تو» نوشتن.
17 مرداد آمد؛ این روز مربوط به قشر خاصی از جامعه است که به لحاظ نوع شغل و کار و فعالیتشان، اکثر اوقات دیدی موشکافانه و تیزبین و ذهن هایی تحلیلگر و تفسیرگر دارند و به همین خاطر اکثرا چهره هایشان؛ قیافه هایی پرسشگر و جستجوگر به خود می گیرد و فکر می کنم فقط یک بار درسال لبخند حاکی از آرامش و فراغت از دغدغه های کاری بر لبانشان جاری می شود و و آن 17 مرداد روز خبرنگار است.
روز خبرنگار نمادی از تلاش و ایثار قاصدانی است که صادقانه در فرآیند حساس و پیچیده مقابله با جنگ نرم، با سلاح قلم پای در سرزمین آگاهی گذاشته و با چشمانی بینا و زبانی صادق درعرصه اطلاع رسانی وبیان واقعیت ها، رسالت حرفه ای خود را با عشقی وصف ناپذیر دنبال می کنند.
امروزه ارتباطات اینقدر مهم است که گاهی عدم اعتنا به این مقوله می تواند بر سرنوشت یک ملت تاثیر بگذارد و از این جهت است که اطلاعات، لازمه مواجهه با قدرت های بزرگ است وبه همین خاطر خبرنگاران و روزنامه نگاران به عنوان عضوی از نظام ارتباطاتی می توانند سهم ویژه و مهمی دراین ارتباط ایفا نمایند.
اخبار و رویدادها، عامل تعیین کننده ای در نگرش ها، بینش ها و موضع گیری ها در سطح جامعه دارد، بنابر این ناقلان اخبار سهم مهمی در چگونگی اتخاذ تدابیر و موضع گیری های کلان می توانند داشته باشند، زیرا این گروه قادرند با نوع و فرم تنظیم اخبار، میزان توجه واعتنا و یاا بی اعتنایی گروه ها و مسئولان را نوسان بخشند.
خبرنگاران رسالت خطیری در جامعه بر عهده دارند چرا که ارتباط دائم و همیشگی آنها با تمامی اقشار مردم و همچنین زیرنظر داشتن فعالیت های مختلف به منظور انعکاس درست ودقیق رویدادها؛ اقتضاد می کند که سه اصل مهم یعنی "دقت" و "صراحت" و "صداقت" را به عنوان مشخصه های یک خبرنگار موفق به همراه داشته باشند و از سوءاستفاده و یا بی توجهی نسبت به این حرفه پراهمیت اجتناب ورزد.
خبرنگاری در کارش موفق است که از مسایل حرفه ای خود باخبر باشد و دارای انگیزه ای قوی و استعدادی خلاق برانگیز داشته باشد. خبرنگاری موفق است که ارزش و هنجارهای جامعه را مراعات کند و با شکیبایی در نگاه ها و نوشته های هدفدار خود، به دنبال کشف حقیقت باشد نه تخریب، و همواره نکته یابی و تیزنگری را نصب العین خود قرار دهد.
17 مرداد؛ فرارسیدن روز خبرنگار را به صاحبان اندیشه و قلم، و خبرنگاران و روزنامه نگاران متعهد و تلاشگر کشور که پیشگامان عرصه اطلاع رسانی محسوب می شوند تبریک می گوییم و امیدواریم با استعانت از درگاه خداوند و تلاش و همت تمامی همکاران در این عرصه، فضای رسانه ای کشورمان، فضایی در خور و شایسته ملت بزرگوار ایران باشد.