❤ بِسمِ اللهِ الرَحـمنِ الرَحیم. وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَ یَــقُـــولُـــونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ و ما هُوَ إلا ذکرٌ اللعالمین❤
سالهاست که جنگ پایان یافته ولی هنوز عطش شهادت بر لبهای خشک و ترک خورده بشر تازیانه میزند. آن زمان که دروازههای بهشت باز بود هر کسی با حرفهای خود را به آن باب میرساند و ما نسل سومیها (یا همان دهه شصتیها) هم که دستمان درگیر صفر و یک است، بابی را گشودیم تا جرعهای را تا شهادت بنوشیم. افتخارم این است که سرباز ولایت فقیه هستم و هرچند دستم خالیست، اما دلم پر است از عشق به ولایت. افتخارم پایبندی به دین مبین اسلام و فرهنگ و تمدن غنی ملی ایرانی است؛ که اگر این دو را در کنار هم حفظ کنیم به اوج قلههای افتخار و سعادت خواهیم رسید. اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه و النصر و اجعلنا من خیر انصاره و اعوانه و شیعته والمستشهدین بین یدیه.
خدایا ببخش مرا:
به خاطر مطالبی که به خاطر تو ننوشتم، به خاطر کامنتهایی که تو در آن نبودی، از اینکه با مطالبم بندهای را از تو دور کردم، که میتوانستم با اطلاع بیشتر بنویسم اما کم کاری کردم، که وقتی مطالبم پرنظر و پر بازدید شد، گمان کردم که از سعی تلاش خودم است و تو را فراموش کردم، که در وبلاگی مطلبی به چشمم خورد که تو در آن بودی ولی در آن تأمل و درنگ نکردم، به خاطر اینکه به دوستی در وبلاگی بیادبی و یا بیاعتنایی کردم، به خاطر اینکه شکر این نعمت را بجا نیاوردم، برای اینکه بدون قصد قربت پشت میز کار نشستم، که گاهی اوقات به جای وظیفه و تکلیف به سلیقه خود نوشتم و نظر گذاشتم، که کلبه ام آماده پذیرایی از حضرت ولیعصر (عج) نبود، چرا که برای خود مینوشتم نه برای او، خدایا از «تو» نوشتن را به من آموختی، «برای تو» نوشتن هم به من بیاموز که چه سخت و چه شیرین است «برای تو» نوشتن.
همزمان با راهپیمایی میلیونی شیعیان به سمت کربلای معلی و مرقد مطهر امام حسین (ع) که از هفته های گذشته شروع شده است، هم اکنون شعاع چند ده کیلومتری حرم اباعبدالله، مملو از عاشقان ثارالله است که همچنان بر این تعداد افزوده می شود.
این راهپیمایی و تجمع در کل جهان بی نظیر است، راهپیمای میلیونی که رسانه های آمریکایی و صهیونیستی غرب، نمی خواهند چشمانشان را به روی آن باز کنند و حاضر به انعکاس حتی یک خط خبری درباره بزرگترین راهپیمایی جهان نیستند و همچنان به سانسور شعار "لبیک یا حسین (ع)" و "هیهات منهالذلة" شیعیان می پردازند.
در دنیای امروز به واسطه گسترش رسانه های گوناگون، اگر حتی یه خواننده در گوشه ای از دنیا فوت کند، کمتر از چند دقیقه تمامی مردم جهان از آن موضوع باخبر می شوند و یا اینکه وقتی که در آخرین چهارشنبه ماه اوت در اسپانیا هزاران نفر به سمت یکدیگر گوجه فرنگی پرتاب می کنند، این اتفاق به طور گسترده در رسانه های جهان بازتاب پیدا می کند و در بخش های مختلف خبری خود به انعکاس آن می پردازند و در سایت های خبری انواع گزارش ها و تصاویر آن منتشر می شود، اما این رسانه ها که ادعای "آزادی بیان" می کنند، حاضر نیستند راهپیمایی میلیونی را حتی در حد یک بخش خبری انتشار دهند.
http://www.dana.ir/news/954046.html/
سال گذشته؛ ویکی پدیا از این تجمع به عنوان "عظیم ترین تجمع صلح آمیز جهان" نام برد؛ اما با فشار صهیونیست ها بلافاصله صفحه پیاده روی اربعین را از صفحات خود حذف نمود.
برای اثبات عظمت این تجمع معنوی کافی است نگاهی به آمار بیندازیم: در مکه و مدینه سالانه 7 تا 10 میلیون نفر، مشهد مقدس سالانه بین 25 تا 45 میلیون نفر، زیارتگاه "ساباریمالا" که متعلق به هندوهاست، سالانه 50 میلیون نفر، معبد "سن سوجی" در ژاپن سالانه 20 تا 30 میلیون نفر و در واتیکان نیز سالانه 18 میلیون نفر می باشد، اما زائران کربلا سالانه 45 تا 55 میلیون نفر هستند و در یک روز اربعین به بیش از 20 میلیون نفر می رسد.
آیا تجمع 20 میلیون نفر در یک زمان خاص در یک مکان خاص، دارای ارزش خبری نیست که رسانه های آمریکایی و صهیونیستی آن را به طور کامل سانسور می کنند و حتی اشارهای به آن نمی کنند؟ حتی شبکه هایی وابسته به آل سعود مانند "الجزیره" و "العربیه" از زیرنویس آن هم دریغ کردند.
شبکه های ماهواره ای که به زبان فارسی برنامه پخش می کنند، هدف خود از تاسیس شبکه و پخش برنامه برای ایرانیان را "احترام به سلیقه و نظر مخاطب ایرانی" بیان می کنند و از "صداقت" و "رفتار حرفه ای" می گویند؛ اما آیا واقعیت هم همین است؟
"صدای آمریکا" و "بی.بی.سی فارسی" از جمله شبکه های خبری فارسی زبانی هستند که ادعای "احترام به دیدگاه و سلیقه مخاطبان" خود را همیشه مطرح کرده و می کنند.
بی.بی.سی فارسی که مدیران آن بارها از واژه هایی مانند "رسانه حرفه ای"، "رفتار صادقانه"، "احترام به مخاطبان ایرانی" و ... سخن می گویند، سال گذشته تنها دو خبر از پیاده روی زائران در کربلا پخش کرد که در هر دوی آنها با القای "عدم وجود امنیت"، به شکلی حرفه ای در راهپیمایی و زیارت، شک و تردید بوجود آورد.
این شبکه وابسته به خاندان سلطنتی انگلیس، امسال و تاکنون هیچ اشاره ای به راهپیمایی و تجمع میلیونی نکرده است که خود صداقت رسانه های غربی را نشان می دهد! و رسانه هایی که خود را سرمدار آزادی بیان و آزادی رسانه ها و مخالف سانسور می دانند، امروز خود بزرگترین سانسورگرهای دنیا شده اند.
البته هیچ بایکوت رسانه ای و سانسور خبری نمی تواند نور اهل بیت را در دل مسلمانان و شیعیان حسین (ع) خاموش کند و اگر هزار و اندی سال پیش،جمع کثیری از به ظاهر مسلمانان، با بی بصیرتی خود امام زمانشان را تنها گذاشتند و فقط 72 نفر به ندای امام زمان خود لبیک گفتند، اما امروز میلیون ها مسلمان و حتی غیرمسلمان از سراسر جهان یکصدا فریاد لبیک یا حسین (ع) را سر می دهند.
حتی رسانه های وابسته به امپریالیسم غرب وقتی می بینند که به جز شیعیان، سنی ها و حتی مسیحیان، ایزدی ها و زرتشتی ها و ... هم به عنوان خادم زائران و حتی زائر در این تجمع میلیونی شرکت می کنند، آن وقت است که می فهمند این اتفاق چقدر مهم است و مجبور به سانسور خبری می شوند.
زمانی شمر و یزد قصد داشتند حتی نام حسین (ع) را حذف کنند ولی برعکس نیت شوم خود، امروزه نام حسین (ع) عالم گیر شده است و شمر و یزیدیان زمانه هم قصد سانسور یاد حسین (ع) را دارند و باز هم خواهیم دید که روزگار با آنها چکار خواهد کرد و بالاخره مجبور می شوند به قدرت شیعه حتی در حد یک خبر کوتاه اشاره کنند. شمرو یزید زمانه را باید شناخت.
البته نباید از عصبانیت غرب و دست پرورده های آنها مانند داعش تعجب کرد. آنها شیعیان را به خاطر داشتن دو عنصر مهم "ولایت" و "شهادت"، مهمترین دشمن نیات شوم خود در جهان می دانند و هیچ چیزی بیشتر از این تجمع های مذهبی آن هم در کربلا، گروههای ترور را به خشم نمیآورد که ببینند زائران شیعه به خاطر بزرگ ترین تجلی ایمانشان گردهم میآیند و حتی از تهدیدهای داعش و داعشیان هم هراسی ندارند.
آنها نآنخوب می دانند که هر کدام از زائران، یک قاسم سلیمانی هستند که اگر غیرت حسینی شان به جوش آید، دیگر اسمی از داعش و داعشیان وجود نخواهد داشت. شیعیان جهان با تجمع میلیونی خود در کربلا، داعش و داعشیان را به "چالش تجمع میلیونی" دعوت کردند!
مسئولان گینس که رکورد ماراتن هل دادن کالسکه، گشاد ترین دهان دنیا، پوشیدن 245 تی شرت، بلندترین گوش سگ دنیا، شکستن کاسه با یک انگشت، بلندترین ریش و سبیل و ناخن و ... را ثبت می کند، چرا حاضر نیست بزرگترین راهپیمایی و تجمع را به نام شیعیان در کربلا ثبت کند؟
چرا مسئولان گینس توزیع بیش از 50 میلیون وعده غذایی در روز را تا کنون ثبت نکرده اند؛ این در واقع طولانی ترین میز غذای پیوسته ای است که برخی از میزبانان عراقی حتی با فروش خانه خود این وعدههای غذایی را تدارک دیده اند.
مسئولان گینس کجا هستند تا 700 میلیون وعده غذایی برای تمام مدت این مراسم را ثبت کنند؟ غذاهایی که نه سازمان های دولتی و جهانی، بلکه توسط خود مردم تامین شده است. مسئولان گینس کجا هستند تا بزرگترین وحدت و همدلی آن هم در میان شیعیان جهان را ثبت کند؟
مسئولان گینس کجا هستند که برقراری امنیت تجمع چند ده میلیونی، آن هم در شرایطی که داعش مدام تهدید به بمب گذاری و کشتار شیعیان می کند را ثبت کنند؟ امنیت مراسمی که نه بر عهده دولت و ارتش، که برعهده داوطلبانی است که یک چشم بر داعش دارند و یک چشم بر محافظت از مسیر پیادهروی زائران.
اگر برائت از مشرکین از ارکان حج است، برائت از دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) نیز جزو ارکان اصلی مراسم کربلاست. این روزها کربلا دیدنی ترین منظره هستی است با جلوه ها و شگفتی های نو به نو که با هر نگاهی، رازی از رازهای آن گشوده میشود؛ ولی با این وجود هرگز اسرار آن، تمام شدنی نیست، چرا که کل یوم عاشورا و کل ارض کربلاست.