آنقدر از خاور میانه، منطقه، کشورهای مسلمان، گرفتاری هایشان و حوادث آبستن در این چارچوبه معماگونه نوشتند و گفتند که دیگر حتی کشتار ۱۷۰۰ نفری در اسپایکر عراق، سر بریدن های بیشمار در سوریه، خودانفجاری های تهوع آور در باقی بلاد مسلمین و حتی جان باختن چند ده نفری در یک تصادف جاده ای در مملکت خودمان هم به امری عادی و روزانه و غیرقابل تعمق بدل گشته است.
همه این حوادث و رویدادها را یا به ناف اسلامی انحرافی، زاییده التقاط و تحجر عده ای متعصب خشک مغز می بندیم و یا از سر عقب ماندگی فرهنگی و اقتصادی از غربی ها می دانیم.
همدردی با مردم جنگ زده دو کشور همسایه، هم دین، هم کیش و هم پیمان را همانقدر درنظرمان چندش آور کرده اند که شمع روشن نمودن برای مقتولین توهین کننده به ساحت رسول خدا (ص) در شارل ابدوی پاریس را یک افتخار و‌نشانه رشد و ترقی فرهنگی و انسانی می دانند.
