* شانس نام مستعار خداست *

با زبانی سرخ همچنان سری سبز دارم

* شانس نام مستعار خداست *

با زبانی سرخ همچنان سری سبز دارم

* شانس نام مستعار خداست *
با زبانی سرخ، همچنان سری سبز دارم

❤ بِسمِ اللهِ الرَحـمنِ الرَحیم. وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَ یَــقُـــولُـــونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ و ما هُوَ إلا ذکرٌ اللعالمین❤

سال‌هاست که جنگ پایان یافته ولی هنوز عطش شهادت بر لب‌های خشک و ترک خورده بشر تازیانه می‌زند. آن زمان که دروازه‌های بهشت باز بود هر کسی با حرفه‌ای خود را به آن باب می‌رساند و ما نسل سومی‌ها (یا همان دهه شصتی‌ها) هم که دستمان درگیر صفر و یک است، بابی را گشودیم تا جرعه‌ای را تا شهادت بنوشیم. افتخارم این است که سرباز ولایت فقیه هستم و هرچند دستم خالیست، اما دلم پر است از عشق به ولایت. افتخارم پایبندی به دین مبین اسلام و فرهنگ و تمدن غنی ملی ایرانی است؛ که اگر این دو را در کنار هم حفظ کنیم به اوج قله‌های افتخار و سعادت خواهیم رسید. اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه و النصر و اجعلنا من خیر انصاره و اعوانه و شیعته والمستشهدین بین یدیه.


خدایا ببخش مرا:

به خاطر مطالبی که به خاطر تو ننوشتم،
به خاطر کامنت‌هایی که تو در آن نبودی،
از اینکه با مطالبم بنده‌ای را از تو دور کردم،
که می‌توانستم با اطلاع بیشتر بنویسم اما کم کاری کردم،
که وقتی مطالبم پرنظر و پر بازدید شد، گمان کردم که از سعی تلاش خودم است و تو را فراموش کردم،
که در وبلاگی مطلبی به چشمم خورد که تو در آن بودی ولی در آن تأمل و درنگ نکردم،
به خاطر اینکه به دوستی در وبلاگی بی‌ادبی و یا بی‌اعتنایی کردم،
به خاطر اینکه شکر این نعمت را بجا نیاوردم،
برای اینکه بدون قصد قربت پشت میز کار نشستم،
که گاهی اوقات به جای وظیفه و تکلیف به سلیقه خود نوشتم و نظر گذاشتم،
که کلبه ام آماده پذیرایی از حضرت ولیعصر (عج) نبود، چرا که برای خود مینوشتم نه برای او،
خدایا از «تو» نوشتن را به من آموختی، «برای تو» نوشتن هم به من بیاموز که چه سخت و چه شیرین است «برای تو» نوشتن.


اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِکَ
بایگانی
نویسندگان

۱ مطلب در مرداد ۱۴۰۴ ثبت شده است

در قلب کوه‌های زنگزور، جایی که مرز‌های ایران، ارمنستان و جمهوری آذربایجان به هم گره می‌خورند، کریدوری در حال شکل‌گیری است که می‌تواند معادلات قدرت در قفقاز را برای دهه‌ها دگرگون کند. کریدور زنگزور فراتر از یک مسیر ترانزیتی، صحنه‌ای برای نبرد ژئوپلیتیکی است که ایران را در برابر آزمونی خطیر قرار داده است.

امضای تاریخی در کاخ سفید: ۹۹ سال اجاره کریدور به آمریکا

روز گذشته (۸ اوت ۲۰۲۵ - ۱۷ مرداد ۱۴۰۴) در نشستی سرنوشت‌ساز در کاخ سفید با حضور دونالد ترامپ، نیکول پاشینیان و الهام علی‌اف، توافقی راهبردی امضا شد که به ایالات‌متحده اجازه می‌دهد به مدت ۹۹ سال کریدور زنگزور را توسعه و مدیریت کند؛ مسیری حیاتی که جمهوری آذربایجان را از طریق ارمنستان به نخجوان و ترکیه متصل می‌کند. این گذرگاه تحت عنوان رسمی «مسیر ترامپ برای صلح و رفاه جهانی» «Trump Route for International Peace and Prosperity» (TRIPP) شناخته می‌شود.

 

زنگزور؛ شاه‌کلید ژئوپلیتیک قفقاز و زنگ خطری برای ایران

کریدور زنگزور، واقع در استان سیونیک ارمنستان و در مجاورت مرز ایران، حلقه‌ای حیاتی برای اتصال زمینی جمهوری آذربایجان به نخجوان و ترکیه است. این مسیر که در رسانه‌های غربی به «راه ابریشم نوین ترک» شهرت یافته، با حذف ایران از مسیر ترانزیتی شرق به غرب، امکان اتصال مستقیم آسیای مرکزی به اروپا را فراهم می‌کند.

توافق اخیر میان ارمنستان، آذربایجان و ایالات‌متحده، که مدیریت این کریدور را برای ۹۹ سال به واشنگتن واگذار کرده، زنگ خطری برای تهران است.

این کریدور از قوانین گمرکی و مرزی ارمنستان مستثنی است و با عنوان «مسیر صلح و شکوفایی جهانی» معرفی شده، نامی که بیش از یک شعار، بخشی از راهبرد کلان غرب برای بازآرایی قفقاز است.

مصطفی برزی / Mostafa Barzi