ببوسم خاک پاک جمکران را

شده ایم مثل کودکی که با گرفتن یک شکلات،
آن قدر خوشحال می شود که گویی دنیا را به او بخشیده اند!
این جا همه چیز سرد و بی روح است!
ما خود را دست تاب... تاب... عباسی دنیا سپرده ایم!
غافل از این که وقتی توبیایی؛
تازه طعم شیرین زندگی را می چشیم!
 

چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی

چه روزها که  به راهت نشسته سیدی بی تو

به  زیر بار  غمت دل شکسته، مصطفی بی تو

                                                                                                                              

چه عشق ها که به جانش چو ماه تابیدند

ولی به غیر تو، برزی دل نبسته است بی تو

 

چه صبحدم که به یادت دعاکنان گفتا

به رغم آمدن بهار، همه آمده اند بی تو