معرفی سخنگو یکی از سنتهای متعارف اکثر دولتها در جهان است. سخنگوی دولت مطلعترین چهره در هر کابینهای است که تصمیمها، مصوبهها و برنامههای دولت را در اختیار رسانهها و افکارعمومی قرار میدهد.
سخنگو گاهی خبرساز میشود و گاهی هم خبرسازیها را تکذیب میکند. هم شایعات را تکذیب میکند و هم گاهی خودش خبرساز میشود. حضور سخنگو هم باعث شفافسازی برخی مسائل و مواضع دولت و هم مانع ابهامآفرینی برخی اظهارات حامیان و مخالفان دولت میشود که در فضای جامعه منتشر شده است.
سخنگویی دولت در ایران سِمَتی دولتی است که با استقرار هر دولت پس از مراسم تحلیف، از جانب رئیسجمهور منتصب میشود. سخنگوی دولت به عنوان اصلیترین مرجع اطلاعرسانی عملکرد دولت در کشور، وظیفه پاسخگویی به افکار عمومی را عهدهدار میباشد. با این حال سایر اعضای کابینه دولت نیز موظفند در جریان اطلاعرسانی به رسانههای جمعی مشارکت داشته باشند.
هیات وزیران در جلسه مورخ 1376/09/16 بنا به پیشنهاد شماره .5855د مورخ 1376/09/03 سازمان امور اداری و استخدامی کشور و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، آییننامه چگونگی تعیین و حدود وظایف سخنگوی هیئت دولت و تشکیل شورای اطلاعرسانی دولت را تصویب نمود.
محمدباقر نوبخت را فعلا میتوان آخرین سخنگوی دولت نظام جمهوری اسلامی دانست، چرا که وی در فضای مجازی از کنارهگیری خود از این سِمَت و موافقت حسن روحانی خبر داد.