* شانس نام مستعار خداست *

متن بالا تنها نمونه ای از این جوک هاست، جوک هایی که توسط دشمن ساخته می شود و در نهایت توسط مسلمانان انتشار می یابد.

جوک هایی که در ظاهر خنده را بر لب مردم می نشاند اما در باطن میبینیم که منزلت و مقام فتوای دینی از بین می رود و بی حرمت می شود.

جوک هایی که در ابتدا از اختلاف اهل تشیع و تسنن شروع شد و مرحله مرحله به مقدّسات دیگر حمله کرد.

جوک هایی که یواش یواش پیش می رود و مقدّسات ما را بی ارزش می کند. یکبار لفظ یا ابالفضل را سوژه جوک های خود می کند و میگوید "یا ابرفض"، یکبار لقب بزرگ مولا علی را سوژه می کند و می گوید: یه روز غضنفر ....!

یکبار با حضرت نوح سر شوخی را باز می کند و روزی با حضرات موسی و عیسی و ... روزی فرشتگان الهی را به سُخره می گیرد و روزی قرآن و ائمه را ...!

روزی امام علی النقی را و روزی امام جواد ...!

فقط کپی کردیم و انتشار دادیم؛ فقط حفظ کردیم و در محافل تعریف کردیم؛ اما خبر نداریم که با این جوک ها
داریم شان و منزلتِ مقدّسات را از بین می بریم و اگر شان چیزی از بین برود، دیگر کسی به آن اهمیت نمی دهد

به راستی چرا هیچ جکی درباره مسیحیت و مسیحیان و یهودیت و یهودیان و زرتشتی و .... دیده نمی شود؟؟

" حالا شروع کرده اند به جوک ساختن از احکام شرعی "

فتوا قانونی است از قوانین الهی و باید دارای شان و منزلت باشد و همه مقیّد باشند، اما دشمن اینبار سوژه اش شده فتوا و کسی جز آیت الله مکارم را قربانی نکرده است، والبته آیت الله مکارم الان با وجود شبکه ولایت خار چشم وهابیت است، چون با اندک زمانی تمام شبهاتشان نقش بر آب می شود.

یکبار می گوید " خنده حرام است " چون دل شما را شاد می کند

یکبار می گوید " گردش حرام است " چون دل شما را جوان می کند

یکبار می گوید " کوبیده خوردن حرام است" چون لذیذ است و شما لذت می برید

آیا اسلام واقعاً با شادی مخالف است؟ چرا زود باور شدیم؟ چرا به ما تلقین کرده اند که اسلام با شادی مخالف است؟ حالا چرا فتوا را به سِخره گرفته اند؟ چون تنها راه موفقیت ما مسلمانان همین است

اینکه با تقلید از فتوای مراجع به چاه ظلمت نخواهیم افتاد و با توسل به فتوا، شکست نخواهیم خورد;

اینها فتوا را هدف قرار داده اند تا هم حکم خدا را لگد کنند و هم حرمت قوانین خدا را!!!

خدایا چنان کن سرانجام کار

تو خشنود باشی و ما رستگار